Over Verdwenen obers (2005)
In zijn tweede bundel Verdwenen obers onderneemt Victor Schiferli iets wat herinneringen oproept aan Craig Raines beroemde History. The Home Movie: het bedrijven van een speculatieve vorm van (voorouderlijke) familiegeschiedenis in dichtvorm. In de cyclus Radiostilte gaat het over een man die door de familie geëxcommuniceerd wordt en vervolgens nagenoeg spoorloos verdwijnt. In Schiferli’s gedicht komt hij alsnog in beeld. Verder bevat deze bundel naast een reeks poëticale gedichten ook heel wat liefdesgedichten, twee genres die in Schiferli’s debuut Aan een open raam al volop aan de orde kwamen. En nog in een ander opzicht is er sprake van consistentie: ook de poëzie in Verdwenen obers kenmerkt zich door helderheid en een schijnbaar alledaagse toon terwijl het onder de oppervlakte wemelt van betekenissen en ritselt van raadselachtigheid.
‘Schiferli heeft, als het om het scherp tussen droom en werkelijkheid gaat, heel wat illusies in de hoge hoed. Hij grossiert in verrassende beelden.’
‘Misschien is berusting een teleurstellend begrip voor wie van poëzie vuur verwacht of gepassioneerde melancholie of woorddrift, maar Schiferli maakt het tot een bijzondere eigenschap. De berusting ligt als een mooi mat patina over al zijn gedichten.’
‘Wanneer je nu de balans opmaakt van de vele facetten van zijn nieuwe bundel, dan kun je niet anders dan een veelzijdig en talentvol dichterschap constateren. Zoals Schiferli worden ze niet veel gemaakt, waar je in zijn werk alleen maar en – overal – virtuositeit ziet.’